Eğitim, günü kurtarma sanatı değildir.
Bir ülkenin geleceğini şekillendiren, nesilleri inşa eden, insanın düşünce dünyasını yoğuran en derin süreçtir. Bu yüzden eğitimde yapılan her düzenleme, bir günü değil, bir yüzyılı ilgilendirir.
Ne var ki biz, çoğu zaman eğitim politikalarını seçim takvimine, gündemin dalgalarına, tepkisel yaklaşımlara endeksledik. Oysa eğitim; sabır, süreklilik ve vizyon ister. Bir ülke, öğretmeninin omzuna günübirlik politikalar değil, istikrarlı bir gelecek yüklediğinde güçlü olur.
Eğitimde Süreklilik Kalkınmanın Sessiz Motoru
Bir öğretmen, her yıl yeni bir müfredatla, yeni bir ölçme sistemiyle, yeni bir sınav modeliyle karşılaşıyorsa; o ülke eğitime değil, denemeye yatırım yapıyor demektir.
Oysa çocuklar, “deneme tahtası” değil, geleceğin sahipleridir. Eğitim politikaları, çocukların zihninde belirsizlik değil, güven duygusu oluşturmalıdır.
Finlandiya, Japonya, Güney Kore gibi ülkeler bugünkü başarılarını bir gecede değil; kararlılıkla uygulanan, siyasi değişimlerden etkilenmeyen kalıcı modellerle kazandı. Çünkü eğitimde istikrar, sadece müfredatta değil, niyette başlar.
Öğretmen Politikanın Değil, Bilgeliğin Temsilcisi
Kalıcı bir eğitim sistemi, öğretmenine güvenen bir sistemdir.
Öğretmeni memur değil, medeniyetin mimarı gören anlayış, toplumun karakterini inşa eder.
Ama bugün öğretmen, her yeni bakan değişiminde yeniden tanımlanıyor. Oysa öğretmenin görevi değişmez: İnsanı insan yapmak.
Öğretmene değer vermeyen bir sistem, müfredatla övünse bile ruhunu kaybeder. Eğitim, yasalarla değil, idealist öğretmenlerle yürür. Bu yüzden kalıcı politikaların ilk adımı, öğretmenin mesleki saygınlığını korumak ve onu ülkenin stratejik gücü olarak görmek olmalıdır.
Kısa Vadeli Adımlar, Uzun Vadeli Kayıplar
Her hükümet döneminde yeni hedefler, yeni vizyon belgeleri, yeni uygulamalar...
Ama çoğu, bir sonraki döneme devredilmeden rafa kalkıyor.
Bu kısır döngü, eğitimde hafızayı yok ediyor. Her yenilik bir öncekini siliyor, her değişim yeni bir karmaşa doğuruyor.
Oysa kalıcı politika, değişimi reddetmez; dengeler.
Yani “yenilik” ile “devamlılık” arasında köprü kurar.
Bugün ihtiyacımız olan şey, günü kurtaran projeler değil; geleceği kurtaran ilkeler.
Türkiye Yüzyılı Eğitimde Kalıcılığın Asrı Olmalı
Eğitimde Türkiye Yüzyılı’nın ruhu, kalıcılıkta saklıdır.
Köklü bir vizyon, sadece bugünü değil, torunlarımızın geleceğini de kapsar.
Bir müfredat hazırlanırken sadece bugünün çocukları değil, yarının insanı düşünülmelidir.
Bir reform yapılırken öğretmen değil, eğitim kültürü merkez alınmalıdır.
Bu yüzyılda bizlere düşen, “geçici çözümler” değil, karakteri kalıcı bir eğitim felsefesi inşa etmektir.
Çünkü toplumlar, projelerle değil, ilkelere sadakatle büyür.
Bir ülke, fabrikalarıyla değil; fikriyle büyür.
Ve fikri inşa eden, eğitimdir.
Eğitimi günübirlik planlarla değil, devlet aklıyla, öğretmen vicdanıyla, toplumun ortak iradesiyle güçlendirebiliriz.
Kalıcı eğitim politikaları, sadece müfredatı değil;
bir milletin yönünü, kimliğini ve umudunu belirler.
Geçici adımlar yorar, kalıcı ilkeler yaşatır.
Ve biz, ancak kalıcı eğitim politikalarıyla güçlü bir Türkiye olabiliriz.