Özellikle belirli tarihlerde sigortalı olmuş kişiler için sağlanan imkanlar, emeklilik yaşını önemli ölçüde öne çekebiliyor. Yaş sınırlarının yanı sıra prim gün sayısında da net kurallar belirlendi. Yapılan düzenlemeler, her sigortalı dönemi için ayrı avantaj ve sınırlamalar getiriyor.
8 Eylül 1999 Öncesi Avantajlı Grup
8 Eylül 1999’dan önce sigortalı olanlar, sosyal güvenlik sisteminin en avantajlı döneminde yer alıyor. Bu tarihten önce 18 yaş altında sigorta girişi yapılan süreler, hem prim günü hem de emeklilik yaşı hesaplamasında kullanılıyor. Kadınlarda 20, erkeklerde ise 25 yıl sigortalılık süresi, 18 yaşın tamamlanmasından itibaren sayılıyor. Böylece erken giriş yapanlar, 47 veya 48 yaş gibi erken yaşlarda emeklilik hakkı elde edebiliyor.
1999–2008 Arası Sigortalılar İçin Yeni Düzen
8 Eylül 1999 ile 30 Nisan 2008 arasında sigortalı olanların 18 yaş öncesi çalışmaları yalnızca prim gününe ekleniyor. Ancak emeklilik yaşı kadınlarda 58, erkeklerde 60 olarak belirlenmiş durumda. Yaş hesabı, 18 yaşını doldurduktan sonraki sigorta başlangıcına göre yapılıyor.
2008 Sonrası Prim Gününe Dayalı Sistem
30 Nisan 2008 sonrasında sigortalı olanlarda, 18 yaş öncesi çalışmalar hesaba katılmıyor. Bu dönemde emeklilik yaşı, prim gün sayısının tamamlandığı tarihe göre değişiyor. Prim gününü erken tamamlayanlar, yaş şartında belirli bir esneklik elde edebiliyor.
2035 ve Sonrası İçin Kademeli Yaş Artışı
SSK’lılar için 7200, Bağ-Kur ve Emekli Sandığı mensupları için ise 9000 prim günü şartı devam ediyor. 2035’e kadar prim gününü tamamlayan kadınlar 58, erkekler 60 yaşında emekli olabilecek. Ancak bu tarihten sonra her yıl emeklilik yaşı bir yaş artacak. Bu da özellikle 2008 sonrası sigortalıların uzun vadeli planlarını dikkatle yapmalarını zorunlu kılıyor.